Ebu Süleyman ed-Dârân:
Ömer, Üveys el-Karani’den daha çok zahitti. Çünkü o, dünyaya hakimken gitti. Acaba Üveys, dünyaya hakim olsaydı ne olurdu?! Denenmiş ile denenmemiş kimse bir olmaz.
Yunus b. Ebu Şebib:
Ömer’i hilafetten önce gördüğümde izarının orta dikişi, şişmanlığından dolayı karın eteklerinde kayboluyordu. Bir de onu halifeyken gördüm. O zaman göğüs kafeslerindeki kemiklerini, hiç dokunmadan sayabilirdim.
Malik b. Dinar:
Malik zahittir diyorlar. Bence gerçek zahit, Abdülaziz oğlu Ömer’dir. Dünya ağzını açarak kendisine geldi. Ama o, her şeyini reddetti.
Hanımı Fatıma:
Ömer gibi namaz kılan, oruç tutan ve Allah’tan korkan bir kimseyi görmedim. Beş namazını muntazam kılardı. Yatsı namazını kıldıktan sonra gözleri kuruyuncaya kadar ağlardı. Hasır üzerinde uyumayı tercih ederdi. Beraber yataktayken aklına uhrevi bir mesele gelince derhal kuşun suda çırpındığı gibi çırpınır ve ağlamaya başlardı. Ben de acıma duygusuyla yorganını üzerine örter ve kendi kendime “Keşke bizimle hilafetin arası, doğu-batı kadar uzak olsaydı, derdim. Vallahi, halife oluşunun hiçbir yararını görmedik. Halife olmadan önce Ömer’in yıllık geliri kırk bin dinar idi. Halifeliği sırasında bunu üç yüz dirheme indirdi.”
Ömer, geceleri uyanırdı. Kabir ve içindekileri düşünd üğünü söylerdi. Onlar, dün rahat bir evde ve güzel meskenlerdeydi. Şimdi buradalar derdi.
Muhammed b. Ali el-Bakır:
Her kavmin bir necibi vardır. Emevilerin necibi de Ömer b. Abdülaziz’dir. O, kıyamet gününde tek başına diriltilecektir.
Abdülaziz ed-Devri:
Ömer b. Abdülaziz, şüphesiz ki tüm uygulamalarında başarılı olmuştur. İslami kavramlara uygun bir politika uygulayan Ömer, vergi sınırlarını belirleyici bir plan yapmış ve onu, kavramına uygun olarak yürütmüştür.
Kasım b. Muhammed:
Ömer’in devrinde eskiden birbirleriyle konuşamayan herkes konuşuyordu.
Ahmet b. Hanbel:
Sahabe kavillerinden sonra en geçerli görüş, tabiin görüşüdür. Tabiin kavilleri arasında da en çok tercih ettiğim, Ömer b. Abdülaziz’in görüşüdür.
Süfyan-ı Sevri:
Raşit halifeler beştir. Ebubekir, Ömer, Osman, Ali ve Ömer b. Abdülaziz.
Ahmet Cevdet Paşa:
Emevi Devleti döneminde Ömer b. Abdülaziz’in hilafeti, yağız atın altındaki beyaz gibidir. İki sene beş ay devam hilafeti süresince nice sünneti ihya etti. Zulümle dolmuş alemi, adaletle doldurdu. İşte bu nedenlerle onun halifelik dönemi, dört halifenin halifeliklerine katılmış ve Raşit halifelerden sayılmıştır.